Rozdział 87 - "Wielka impreza Fairy Tail cz.2"

Rozdział 87

Lucy odeszła, opuściła swoich przyjaciół nie oglądając się za siebie, lecz nikt z obecnych w jej mieszkaniu nic o tym nie wiedział. Nikt tego nie dostrzegł, ponieważ byli zbyt pochłonięci przyjęciem na cześć zwycięstwa nad Grimoire Heart oraz dołączenia do gangu Urtear i Meredy. Oni kontynuowali przygotowania do imprezy, a Lucy oddalała się od nich coraz bardziej i bardziej. Już niedługo będzie ona poza ich zasięgiem. Tylko jedna osoba wie o jej odejściu, osoba ta otrzymała od niej list i właśnie zmierzała do mieszkania w którym szykowała się świetna zabawa. Tą osobą był starszy brat Lucy, Hiro. Blondynka pisała do niego listy odkąd nie mieszkali razem, ten ostatni list sprzed dwóch dni zmartwił go, więc jak najszybciej mógł przyjechał do Magnolii i biegnąc zmierzał do jej mieszkania. Tymczasem przygotowania do imprezy zostały zakończone. Na stole stały różnorodne dania i napoje. Poczynając od prostych potraw kończąc na tych wykwintnych. Robione z ogromną precyzją i miłością, wyglądały przepysznie, tak też smakowały. Jako pierwszy na jedzenie rzucił się Natsu, reszta poszła w jego ślady, ponieważ wiedzieli że jak on zacznie jeść to zje wszystko bez mrugnięcia okiem. Z alkoholem zdobytym przez Canę wznieśli odpowiedni toast. Rozpoczęły się rozmowy, w tle została włączona jak na razie cicha i spokojna muzyka. Natsu bardzo się ekscytując opowiadał o swojej walce z Zancrow’em, z Hikari’m oraz Hadesem. Gray prowadził żywą rozmowę z Urtear o matce dziewczyny. Meredy śmiała się razem z Juvią. Erza i Jellal rozmawiali na temat pracy. Ogólnie mówiąc wszyscy z kimś rozmawiali o czymś. Żywe rozmowy były prowadzone w całym mieszkaniu, w pewnym momencie drzwi wejściowe otworzyły się z hukiem i do salonu wbiegł zdyszany chłopak krzycząc:

-LUCY!!!

Wszyscy momentalnie zamilkli, Hiro oddychał ciężko, po jego twarzy spływały krople potu. Biegł długo, szybko i bez przerwy. Bardzo go to wyczerpało. Nerwowo rozglądał się po pokoju, gdy jego oczy nie wyszukały jego młodszej siostry, podążał wzrokiem za inną osobą, aż w końcu dostrzegł różową czuprynę i oczy chłopaka wpatrującego się w niego ze zdziwieniem. Podszedł do niego szybkim krokiem, chwycił mocno jego koszulkę i wykrzyczał mu prosto w twarz:

-Co ty robisz?! Gdzie Lucy?! Obiecałeś mi, że się nią zajmiesz i nigdy jej nie zranisz! Kłamałeś!

-Hiro, o co ci chodzi?-zapytał zaskoczony Natsu.

-O co mi chodzi?! Tylko o jedno! Gdy tylko ją znajdę to zabieram ją do domu! Nigdy więcej już nie zobaczysz Lucy!-powiedział podniesionym głosem, wpatrując się w chłopaka wzrokiem

pełnym złości.

-Co się stało? Czemu zabierzesz mi Lucy?-rzekł trochę głośniej niż chciał, a jego głos delikatnie drżał z niepokoju.

-Jesteś idiotą, Natsu. Myślałem, że mogę traktować cię jak brata, ale się myliłem.

Puścił jego koszulkę, zaczął grzebać w kieszeni spodni, wyciągnął z niej otwartą kopertę i rzucił nią w twarz chłopaka, ta lekko opadła na podłogę nie wydając przy tym żadnego dźwięku. Rozejrzał się w koło i ruszył do wyjścia, gdy stał już w drzwiach rzekł:

-Znajdę ją, a wy już nigdy jej nie zobaczycie.

Spojrzał na Natsu po raz ostatni i wyszedł. Różowowłosy podniósł kopertę, wyciągnął z niej kartkę na której były zapisane słowa pięknym pismem Lucy. Przeczytał to szybko, jego serce zaczęło bić mocniej i drżącym głosem przeczytał wszystkim zawartość tego listu.

„Kochany braciszku Hiro,

Chciałam ci tylko przekazać parę informacji. Gratulacje! Cieszę się, że w końcu znalazłeś dziewczynę! Chciałabym ją poznać. Życzę szczęścia. Chcę ci też powiedzieć, żebyś mnie już nie odwiedzał. Nie zastaniesz mnie już w moim mieszkaniu. Mogę tylko co jakiś czas pojawić się u Ciebie w odwiedziny, ale to wszystko. Nadal będę pisać do Ciebie listy, lecz nie musisz na nie odpowiadać. Zamierzam podróżować po kraju i poza jego granicami. Ja straciłam moje miejsce, nie mam gdzie wracać. Myślałam, że Fairy Tail jest moją rodziną, tam gdzie są oni tam jest mój dom. Lecz myliłam się. Wcale nie pasuję do bycia wróżką. Jestem taka słaba… Nic nie umiem zrobić bez pomocy innych, zawsze ktoś musi mnie ratować. Nie wygrałam samodzielnie ani jednej walki. Jestem ratowana jak księżniczka, lecz nią nie jestem. Mam tego dość, więc opuszczam to miejsce i udaję się na poszukiwania nowego domu. Chcę znaleźć miejsce do którego będę przynależeć ciałem, sercem i duszą. Lecz też chcę znaleźć siłę do tego, aby być częścią Fairy Tail. Moja podróż będzie długa i będę miała dużo czasu na przemyślenia. Gdy moja sytuacja się zmieni dam ci znać. Zakończę rozdział, aby rozpocząć kolejny. Gdybym została z moimi dawnymi już przyjaciółmi to sprawiałabym im tylko problemy. Nie mieliby ze mnie pożytku. Chcę zaoszczędzić im kłopotów, cierpienia i bezsensownej rutyny ratowania mnie. Zostanę niezależną od nikogo dziewczyną, która w przyszłości będzie mogła powiedzieć z dumnie uniesioną głową, że była częścią Fairy Tail. Życzę ci dużo zdrowia i szczęścia. Żegnaj, bracie~.

Lucy Heartphilia.

P.S. Proszę, nie wiń Natsu ani nikogo z FairyTail. Ciesz się swoim życiem. Mną się nie przejmuj. To wszystko tylko i wyłącznie wina moich słabości.”

Chłopak zakończył czytanie, wszyscy nie mogli w to uwierzyć. Dziewczyny miały łzy w oczach, a niektóre już rzewnie płakały. Chłopakom ze zdziwienia oczy powiększyły się, a z gardeł nie

chciały wydobyć się żadne słowa. Jako pierwszy zaczął Gray.

-Co to ma być? Czemu Lucy myśli, że jest kłopotem dla nas?

-Nie mogę w to uwierzyć.-dodała Levi.

-Lucy… Ona nigdy nie była kłopotem.-zmartwiona Juvia ocierała łzy.

-Ona jest jedną z nas bez względu na to jaka jest!-powiedziała Cana.

-Dokładnie! My ją kochamy za to jaka jest!-krzyknął Natsu.

-No to na co jeszcze czekamy?-pytanie zadała Erza.-Musimy ją jak najszybciej znaleźć!

-TAK!!!-odkrzyknęli zgodnie.

Każdy zajął się czym innym. Podzielili się na grupy i każdy szukał na swój własny sposób. Czy znajdą Lucy zanim ona opuści kraj? Czy spotkają się jeszcze w Fiore? 

C.D.N~.

Przepraszam, że tak późno! Mam nadzieję, że się podobało. Niedługo postaram się dodać kolejny! Jeśli chcecie nowy rozdział jak najszybciej to spróbujcie mnie zmotywować! Ciekawią mnie wasze pomysły na motywację dla mnie. Oczywiście, jeśli nie chcecie to nie musicie nic robić! Pozdrawiam kochanych czytelników, Kuro Lady~. <3