Rozdział 67 - "Wyznanie Hiro"

Rozdział 67

Lucy po rozmowie z przyjaciółmi weszła do pokoju brata, w pokoju było jedno łózko, mała szafka, krzesło oraz duże okno bez firanki. Na szafce stały dwa wazony z kwiatami, jedne przyniosła Lucy, a drugie Fairy Tail. Na ścianie wisiał wielki biały zegar, był tak biały jak całe pomieszczenie i wszystko co się w nim znajdowało. Chłopak leżał na łóżku wpatrując się w martwy punkt na suficie. Gdy odwrócił głowę i spojrzał na nią uśmiechnęła się radośnie, a w jej oczach pojawił się charakterystyczny dla niej blask.

 -Braciszku! Jak się czujesz?-podeszła do łóżka i usiadła na krześle.

-Jak na kogoś kto zderzył się czoło z ciężarówką to całkiem dobrze.-zaśmiał się delikatnie.

-Oczywiście, że tak! W końcu to moja zasługa.

-Zero skromności.-zaśmiał się.

-No a jak! Już tak jestem wspaniała.-uśmiechnęła się.

 -Kto by się mógł spodziewać, że jesteś moją siostrą.-uśmiechnął się, po czym jego twarz wykrzywił grymas bólu.

-Wszystko w porządku?-zapytała zmartwiona Lucy.

-Tak. W jak najlepszym i to dzięki tobie.-uśmiechnął się.

-To był żart, głupku.

-To prawda. Gdyby nie ty już dawno by mnie tu nie było.

-Nie mów tak.-oczy dziewczyny zaszkliły się.

-Dobrze już dobrze. Jest tu Natsu, prawda? Słyszałem go już. Chcę z nim porozmawiać na osobności, więc zawołasz go?-spojrzał na nią. Przytaknęła ruchem głowy i wyszła z pokoju. Hiro skierował swój wzrok w biały sufit. Po chwili do sali wszedł różowowłosy, który stał cały czas przy drzwiach i zaczął wpatrywać się w rannego bez słowa. Panowała nieprzyjemna cisza, którą przerwał Hiro.

-Chcę ci powiedzieć coś ważnego.

-Co takiego?-Natsu spoważniał, usiadł na krześle i przygotował się aby wysłuchać chłopaka.

-Przepraszam, że traktowałem cię tak ozięble. Po prostu nie umiałem zachowywać się w inny sposób. Już dawno ci zaufałem i postanowiłem, że mogę ci oddać Lucy, ale ja po prostu martwię się o nią i nie chcę stracić mojej kochanej młodszej siostrzyczki.-głos chłopaka drżał, a w jego oczach zaczęły pojawiać się łzy, które po chwili spływały po jego skroniach i znikały w białej pościeli.-Ona jest jedyną, którą prawdziwie kocham i jedyną która tak dobrze mnie traktowała. Cały czas boję się, że coś się jej stanie albo ona opuści mnie. Wiem, że nie mogę zatrzymać jej tylko dla siebie, ale to i tak boli. Sam sobie się dziwię, ale dzięki jej listom zdołałem pokochać też ciebie jak młodszego brata, ale kompletnie nie wiem co mam robić.-zamilkł i teraz było tylko słychać tykanie zegara. Natsu przez chwilę wpatrywał się w niego. Niespodziewanie podniósł rękę i delikatnie otarł łzy chłopaka.

-Nie martw się. Ja traktuję cię jak starszego brata. Lucy dużo mi o tobie opowiadała. Nie zabiorę ci jej. Ona zawsze będzie twoją małą siostrzyczką. Zawsze będzie cię kochać. Ona jest dla mnie wszystkim i to dosłownie. Nie mogę bez niej żyć. Nikomu nie pozwolę jej zranić i sam również tego nie zrobię. Możesz traktować mnie jak chcesz, ale już zawsze będę traktował cię jak mojego starszego brata. Możesz wpadać do mnie i do Lucy kiedy tylko zechcesz. My zawsze będziemy po twojej stronie i nie zostawimy cię, więc nie musisz się o nic martwić. A teraz odpoczywaj i wyzdrowiej szybko. Zrobimy imprezkę jak wyjdziesz ze szpitala, ale taką spokojną i bez alkoholu.-uśmiechnął się szeroko.

 -Dziękuję Ci Natsu. Jesteś niesamowity.-powiedział Hiro.

-To jeszcze nie wszystko! Pokażę ci parę fotek. Zanim się dowiedziałem, że jesteś w szpitalu to poszedłem je odebrać.

-Dobra. Mam nadzieję, że nie będą straszne albo zboczone...-westchnął chłopak.

-Nie bój nic!-zaśmiał się Natsu i wyciągnął zdjęcia.-To zdjęcie zrobiłem jako pierwsze nowym aparatem, to było takie testowe i Lucy nie wiedziała co ma robić.

 -To było na jednej z naszych randek.

 -To był prywatny pokaz dziewczyn, zdjęcie zdobyłem od Erzy.

 -Levi zrobiła to zdjęcie jak razem były na zakupach.

 -Byliśmy w sklepie z różnymi przebraniami i Lucy je przymierzała.

 -Nudziło się jej w szkole i zaczęła robić wianki z kwiatów, które zerwała w szkolnym ogrodzie.

 -Nasze wspólne zdjęcie.

 -Po kupnie nowej książki wyglądała jak dziecko, które dostało cukierka.

-Zrobiłem jej zdjęcie, gdy opowiadała mi o tobie. Była wtedy niewiarygodnie szczęśliwa.

 -Nie musisz się o nią martwić, jest niewiarygodnie silną dziewczyną.

-Dziękuję. Dzięki tobie to zrozumiałem. I po raz pierwszy zobaczyłem u niej aż tyle szczęścia i radości. Jestem ci naprawdę wdzięczny. Kocham cię mój mały braciszku.-powiedział uśmiechając się Hiro.

-Nie ma za co. Też cię kocham starszy bracie!-odparł radosny Natsu. Później jeszcze rozmawiali razem o Lucy i śmiali się radośnie. Rozmawiali, aż do czasu gdy Hiro zasnął z wyczerpania. Mimo zmęczenia spał z uśmiechem na ustach.

C.D.N~.

Mam nadzieję, że się podobało! Mam teraz ferie, więc postaram się dodać jak najwięcej 

rozdziałów! Cieszycie się? Pewnie nie, ponieważ będę was częściej i dłużej męczyć

moimi marnymi wypocinami. xD No, ale cóż musicie to przetrwać.

Pozdrawiam Kuro Lady~!;***