Rozdział 31 - "Rozstanie"

 Rozdział 31

Dwa dni po ich powrocie do Fiore, Juvia napisała do Gray'a, Erzy, Jellala, Lucy i Natsu, że chce się z nimi spotkać. Umówili się w parku na godzinę 11. Gdy byli na miejscu zobaczyli, że Juvia nie jest sama, była z nią dziewczyna, której nie znali. Była to piękna szatynka o różowych oczach. Miała na sobie mini-spódniczkę, koszulkę na ramiączka i widać było, że nie ma stanika.

 

-To jest Mayura Rouji. Jest moją znajomą z rodzinnego miasta. Przyjechała tutaj na wakacje, będzie mieszkać u mnie i chciałabym prosić was o pomoc w zajęciu się nią. Będziemy na zmianę oprowadzać ją po mieście i chronić przed jakimiś podejrzanymi typkami. Mogę was o to prosić?-zapytała niepewnie.

-Jasne!-powiedział Gray.

-Natsu.

-Lucy.

-Erza.

-Jellal.

-Gray.

Przedstawili się po kolei, ściskając jej rękę na powitanie. Mayura stanęła przed Natsu i zaczęła się w niego wpatrywać słodkimi oczkami.

-Miło mi cię poznać.-powiedziała przesadnie słodkim tonem głosu podkreślając wyraźnie każde słowo. Wszyscy od razu zrozumieli, że powiedziała "CIĘ" zamiast "WAS". Na pierwszy rzut oka dało się zauważyć, że zakochała się w Natsu od pierwszego wejrzenia. Zaczęli ją oprowadzać po mieście. Ona cały czas kleiła się do Natsu, mimo że wiedziała, iż Lucy to jego dziewczyna. Cały czas gadała do Natsu, zadawała mu pytania, a jak ktoś inny jej odpowiadał lub chciał się wtrącić do rozmowy to ona ignorowała tę osobę. Chłopak miał już jej dość.

-Odczep się jesteś wkurzająca.-powiedział, ale ona jeszcze mocniej przytuliła się do jego ramienia. Minął cały dzień więc wszyscy poszli do domu. Juvia już spała, a Mayura brała prysznic. Śpiewała ohydną piosenkę.

"On jest już mój. Odbiorę go tej tępej blondynie.

Już jest we mnie zakochany. A ja kocham

rozwalać takie głupie związki i on

na pewno jest już mój. Nie ma
innej możliwości. On nie może
należeć do nikogo innego."

Następnego dnia poszła z Natsu do restauracji, który poszedł tam tylko ze względu na wcześniejszą prośbę Juvii. Gdy poszedł do łazienki, zostawił swój telefon na stole, a on nagle zaczął dzwonić. Mayura sprawdziła kto dzwoni, a następnie bez żadnych srupułów, wyłączyła telefon. Lucy, która wiele razy dzwoniła do niego oraz pisała SMS'y, była bardzo rozczarowana i niezadowolona z obecnej sytuacji. Chciała gdzieś z nim wyjść, na randkę na której nie byli od dawna. Natsu codziennie był wyciągany przez Mayurę w różne miejsca. Mayura nie odstępowała od Natsu, chodź by na jeden krok. Zgadzał  się na to, ponieważ Juvia go prosiła oraz sądził, że Lucy nigdzie go nie zaprasza. Codziennie rozmawiali na różne tematy. Zaczęli się dogadywać i coraz częściej śmiał się w jej towarzystwie. Raz Lucy zobaczyła ich razem w kawiarni i zadzwoniła do niego, zero reakcji. Zrobiło się jej bardzo smutno. Później jeszcze kilka razy widziała ich w różnych miejscach. Raz postanowiła ich śledzić. Oni poszli na lody, Mayura kupowała lody, a Natsu siedział na ławce kawałek dalej. Po chwili wróciła z lodami. Rozmawiali, śmiali się i gdy zjedli lody, poszli na spacer do parku, przeszli przez lasek na małą polankę, a tam Mayura pocałowała go. Lucy nie mogła w to uwierzyć, strasznie ją to zabolało, a najbardziej bolało ją to, że Natsu oni jej nie odepchnął ani w ogóle nie zareagował, tak jakby tego chciał. Lucy ze łzami w oczach uciekła. Mayura widząc to uśmiechnęła się triumfalnie. Dosypała Natsu do lodów jakiś środek, przez który nie wiedział co robi, częściowo nie mógł się ruszyć i był osłupiały, nie wiedział, że został pocałowany, ponieważ jego umysł był zamglony po 10 minut środek przestał działać, a on niczego nie pamiętał i dalej spacerował z Mayurą. A Lucy, która zatrzymała się po krótkim biegu, wyciągnęła telefon i napisała do niego długą wiadomość.

"Ja kochałam cię, kocham i będę kochać. Kocham cię bardzo mocno, więc to jeszcze bardziej boli, ale widzę, że ty już mnie nie kochasz. Mam nadzieję, że chociaż ty będziesz szczęśliwy z osobą, którą kochasz. Najlepiej będzie jak się rozstaniemy i zniknę z twojego życia na zawsze. Nie martw się już nigdy więcej mnie nie zobaczysz.

Nie będę ci już zawadzać, wrócę do domu i wyjdę za Kei'a Toshikę. Mam wiele radosnych wspomnień związanych z tobą, ale więcej nie mogę wytrzymać, ponieważ to boli. Nigdy cię nie zapomnę i tych radosnych chwil spędzonych z tobą, ale wiem, że ty dasz radę zapomnieć o ile już tego nie zrobiłeś... Kocham cię najmocniej na świecie, ale nic z tego nie wyjdzie. Nie mogę dalej być przy Tobie. Mam nadzieję, że chociaż Tobie wszystko się ułoży po twojej myśli. Ja już nie jestem wstanie znieść tego bólu i smutku.

Żegnaj Natsu~."

Wysłała, on nie odczytał tej wiadomości, ponieważ nadal miał wyłączony telefon. Osunęła się na kolana i zaczęła płakać głośno i rzewnie. Wyciągnęła rękę ku niebu.

-Dlaczego? Co ja takiego zrobiłam, że odbierasz mi osobę, którą kocham najmocniej na świecie... Dlaczego? Nie mogę tego zrozumieć. Czy to musi się tak skończyć?

 

Po jakimś czasie jej łzy skończyły się, została tylko pustka i ciche łkanie. Wstała i chwiejnym krokiem wróciła do domu. Spakowała wszystkie rzeczy. Miała opuchnięte, czerwone oczy. Napisała do Levi, Erzy, Gray'a, Juvii i Jellal'a. Nie chciała odejść bez pożegnania.

"To koniec. Nie dam już dłużej rady tego wytrzymać. Wracam do domu. Natsu mnie nie kocha, więc nie mam po co żyć, ale nie skończę życia, które dała mi moja kochana mama, oddając swoje własne. Wrócę do domu i stanę się niewolnicą mojego narzeczonego. Będę narzędziem ojca do powiększenia fortuny... Cieszę się, że miałam takich przyjaciół jak wy. Kocham was i nigdy o was nie zapomnę. Żegnajcie i zapomnijcie o mnie jak najszybciej możecie. Wtedy będę jedyną która cierpi. Nie możecie przeżywać tego co ja, nie chcę niszczyć waszego szczęścia. Już nigdy się nie zobaczymy. Będę za wami tęsknić. Żegnajcie, wszyscy."

Każdy otrzymał przeznaczoną mu wiadomość. Przeczytali ją i zamurowało ich. Levi przerażona skończyła czytać wiadomość, osunęła się na podłogę i zaczęła płakać, Gajeel, który był z nią nie wiedział co ma robić, więc przytulił ją mocno i zaczął głaskać po głowie. Erza wyskoczyła z wanny jak oparzona. Szybko ubrała się i wybiegła z domu wkurzona, na poszukiwania Natsu, myślała o wszystkich rzeczach jakie mu zrobi oraz powie, gdy tylko go spotka. Juvia upuściła talerz, który rozbił się na milion drobnych kawałków. Gray zadławił się bułką, którą jadł, a Jellal spadł z drzewa, na którym siedział po małej sprzeczce z Erzą. Żadne z nich nie mogło uwierzyć w to, co przeczytali, a tymczasem Lucy była już w pociągu, który jechał w stronę jej miasta, jej domu, w którym musi pożegnać się z wolnością, gdzie dopełni się jej przeznaczenie..

C.D.N~.